Bliznowce są efektem nieprawidłowego zagojenia skóry. Nie wiadomo dokładnie dlaczego powstają, co utrudnia ich skuteczne leczenie – nie znikają samoistnie, a usuwane zwykle odrastają jeszcze większe. Na szczęście nie są zagrożeniem dla zdrowia, mogą jednak powodować nieprzyjemne dolegliwości.
Jak powstają bliznowce?
Bliznowce, inaczej keloidy, po raz pierwszy zostały opisane w literaturze medycznej blisko dwa wieku temu, przez Aliberta, francuskiego dermatologa, który zajmował się diagnozowaniem i leczeniem chorób skóry. Keloidy powstają wyłącznie u ludzi i tylko na skórze. Bliznowiec ma postać twardego, nieregularnego guza o kolorze czerwonosinym, zwykle z gładką, błyszczącą powierzchnią, prócz tego często pojawiają się na nim smugowate wypustki.
Bliznowiec jest obecnie klasyfikowany jako łagodny nowotwór, bez ryzyka przerzutów i niszczenia zdrowych tkanek organizmu. Nie udało się jak dotąd ustalić przyczyn jego powstawania, wiadomo natomiast, że jest związek między keloidami a zaburzeniami biosyntezy kolagenu – skóra nie goi się prawidłowo, nowo powstałe włókna kolagenowe są grube i szkliste, a proces włóknienia wychodzi poza obszar gojącej się rany. Bliznowce tworzą się m.in. po skaleczeniach, oparzeniach, ukąszeniach przez zwierzęta, inwazyjnych zabiegach kosmetycznych, operacjach, niektórych chorobach skóry.
Najczęściej bliznowce obserwuje się u osób młodych, między 10 a 30 rokiem życia, co prawdopodobnie ma związek z intensywną produkcją kolagenu. Najbardziej na keloidy narażone są kobiety, osoby czarnoskóre i Azjaci, a bliznowce tworzą się głównie na mostku, ramionach, w okolicach pępka i na płatkach usznych. Rozległe bliznowce mogą powodować ból, świąd, nieprzyjemne uczucie napięcia skóry, a zlokalizowane w pobliżu stawu ograniczają jego mobilność.
Jak leczy się bliznowce?
Chirurgiczne usuwanie bliznowców jest bardzo rzadko praktykowane, ponieważ po operacji bliznowiec zazwyczaj odrasta i to w większym rozmiarze. Nieco lepsze efekty daje laseroterapia, ale i przy tej metodzie może dojść do nawrotów. Wielu pacjentom poleca się krioterapię, czyli niszczenie komórek poprzez mrożenie – szczególnie dobre efekty krioterapia daje w połączeniu z doogniskowym podaniem sterydu lub triamcinolonu.
Jeszcze innym sposobem leczenia są opatrunki silikonowe – można je łączyć z iniekcjami indywidualnie dobranych leków i krioterapią. Same zastrzyki ze sterydami również dają dobre wyniki i u większości chorych dochodzi do zmniejszenia bliznowca.
Do najskuteczniejszych metod leczenia bliznowców zalicza się też radioterapię – zabieg polega na niszczeniu komórek tworzących keloidy. Konsultacje dotyczące radioterapii bliznowców prowadzi dr hab. n. med. Mateusz Spałek.
Źródło: https://www.czytelniamedyczna.pl/1353,bliznowce-epidemiologia-etiopatogeneza-i-leczenie.html
https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/bitstream/handle/item/273718/brudnik_podolec-rubis_wojas-pelc_problemy_terapeutyczne_zwiazane_z_leczeniem_bliznowcow_2006.pdf?sequence=1&isAllowed=y